-
1 ubiel|ić
pf — ubiel|ać impf Ⅰ vt 1. (pobielić) [śnieg, przymrozek, szron] to whiten [szczyty, trawę, ziemię]; [osoba] (wapnem) to whitewash [ściany, chatę, płot]; (farbą, makijażem) to paint [sth] white [twarz, ściany]- starość ubieliła mu włosy his hair whitened with age2. (ubrudzić) spódnica/podłoga ubielona farbą a skirt/floor spattered with white paint Ⅱ ubielić się — ubielać się (ubrudzić siebie samego) ubieliła się kredą/mąką she was covered with chalk/flourThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ubiel|ić
Перевод: с польского на все языки
со всех языков на польский- Со всех языков на:
- Польский
- С польского на:
- Английский